แสงหลากสี กับเพลงที่ดังกระหึ่ม ทำให้ร่างโปร่งอดที่โยกหัวตามไม่ได้ เพลงมันส์ๆกับแอลกอฮอล์ในเส้นเลือดกำลังทำให้ เซฮุน รู้สึกสนุกขึ้นมากกว่าเดิม ไหนๆวันนี้ก็เซ็งมาทั้งวัน เลยตัดสินใจออกมาท่องราตรีซะหน่อย เผื่อมันจะหายอารมณ์เสียบ้าง พูดแล้วแมร่งขึ้น คนเหี้ยอะไรกวนตีน ชิบหาย อย่าให้กุเจออีกนะมึง ไอ้โยธา กูเหยียบมึงจมดินแน่ แต่จู่ๆเซฮุนกำลังรู้สึกว่าตัวเอง คิดผิดมาก ที่เลือกมาร้านนี้ ก็เมื่อร่างสูงของใครบางคนมายืนอยู่ตรงหน้า
“ไง ไอ้หัวสี ” คนร่างสูงทักเสียงเข้ม
“เหอะ” ร่างโปร่งแค่นเสียงก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มต่ออย่างไม่สนใจ จื่อเทากำหมัดแน่น พยายามระงับความโกรธ
ไอ้เหี้ยนี่ ชักจะกวนเกินไปแล้ว
“เฮ้ย ถ้ามึงแน่จริงดวลเหล้ากับกูไหม” ร่างสูงเอ่ยถามพลางถือวิสาสะนั่งลงฝั่งตรงข้าม ก่อนจะวางขวดเหล้ายี่ห้อหรูลงตรงหน้า
“มึงจะมาไม้ไหน” เซฮุน เอ่ยถามอย่างใจเย็น พลางหรี่ตามองคนตรงหน้าด้วยความสงสัย ฮวาง จื่อเทา เป็นคนใจร้อน มุทะลุ ก็จริง แต่ก็เป็นคนเจ้าเล่ห์อยู่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นเขาจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด อย่าลืมสิ ว่า ไอ้หัวหน้าแผนกนี่มันจ้องจะเล่นงานเขาอยู่
“ทำไม หรือมึงกลัว” ร่างสูงถามก่อนจะยกยิ้มท้าทาย
“หึ ถ้ามึงจะเล่นแผน ยั่วโมโหกูหรือไง ไม่สำเร็จว่ะ พอดีกูฉลาด” เซฮุนยกยิ้มอย่างเป็นต่อ
“คนอย่างกู ไม่จำเป็นต้องมีแผนการอะไร กูก็แค่อยากรู้ว่าเด็กแสบ ช่างกล มันจะมีดีแค่ไหน ถ้ามึงกลัว กูกินให้ดูก่อนก็ได้” ร่างสูงบอกก่อนจะเทเหล้าลงในแก้วแล้วยกดื่มแบบเพียวๆ
“กล้าป่ะ หรือว่าพวกช่างกล เก่ง แต่ ปาก” ร่างสูงท้าก่อนจะวางแก้วลงตรงหน้าคู่อริ
“หึ คนอย่างกูไม่เคยกลัวอะไร” ร่างโปร่งบอก ต่อให้มันจะมีแผนอะไรตอนนี้ก็ถอยไม่ได้อีกแล้ว เพราะถ้าถอยศักด์ศรีของแผนกก็คงไม่เหลือ
ร่างโปร่งรินเหล้าลงบนแก้ว ก่อนจะยกดื่มรวดเดียวหมด
ปึก!!
“คนอย่างกู ไม่มีวันแพ้!!” บอกพลางวางแก้วกระแทกโต๊ะอย่างแรง
“หึ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” ร่างสูงยกยิ้ม ก่อนจะยกแก้ขึ้นดื่มด้วยท่าทีสบายๆ
แก้วแล้วแก้วเล่า ที่ต่างฝ่ายต่างผลัดกันดื่ม จนตอนนี้บนโต๊ะมีขวดเหล้ายี่ห้อหรูวางอยู่เกือบเต็มโต๊ะ!!
“มึงนี่คอแข็งกว่าที่กูคิดนี่หว่า ไอ้หัวสี” ร่างสูงที่เริ่มมึนๆ เอ่ยบอก
“เหอะ กูมันระดับไหนแล้ว แค่เหล้าเนี่ยเด็กๆเขากินกันโว้ย” เซฮุนบอกก่อนจะตบอกอย่างภูมิใจ
“หึ งั้นอีกขวดเป็นงาย” จื่อเทาท้า
“ได้เลย กูไม่เคยกลัว”
จื่อเทาตะโกนสั่งมาเหล้าอีกขวดทันทีที่อีกคนรับคำท้า ถึงจะเริ่ม มึนๆ เมาๆ ไปบ้างแต่ศักดิ์ศรีมันค้ำคออยู่เขาจะมายอมแพ้ให้ไอ้หัวสีนี่ไม่ได้เด็ดขาด เดี๋ยวใครเขาจะหาว่า ฮวาง จื่อ เทา หัวหน้าแผนกโยธา อ่อน!!
“เฮ้ย อ้ายยยยยยหัวสี ทำไม มึงมีสองหัวว่ะสาดด” คนร่างสูงหัวเราะร่วนเมื่อมองไปพบว่าคนที่นั่งตรงข้ามมีสองหัว ฮ่าๆๆ เอาไปออกงานวัดท่าจะดี
“มึงก็เหมือนกานนน มึงแมร่งมีสี่ตาว่ะ ” คนที่เมาไม่แพ้กันหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ก่อนจะชี้หน้าฝั่งตรงข้าม
“เหอะ กูว่ามึงเมาแล้วมากกว่า คนเหี้ยอะไรจะมีสี่ตา”
“มึงนั่นแหล่ะเมา มึงก็เห็นกูมีสองหัวเหมือนกัน”
“กูไม่มาวววว” ร่างสูงแหวลั่น
“กูก็ไม่มาวววววววววว” อีกคนเถียงกลับ
“มึงเมา”
“มึงสิเมา”
“มึงแหล่ะ”
“มึง”
“มึง”
“แต่กูว่าพวกมึง เมาแมร่งทั้งคู่!!!” เสียงที่สามดังขึ้นก่อนชานหนุ่มร่างสูงตบโต๊ะเสียงดัง
“อ้าว พี่ยุนโฮ หวาดเดเพ่” จื่อเทาลุกขึ้นโค้งทักทายรุ่นพี่ ในแผนกที่จบไปเมื่อปีก่อนอย่างสวยงามที่สุดเท่าที่คนเมาจะทำได้
“สัด ใครให้พวกมึงแดกกันขนาดนี้ว่ะ เมาจนจนั่งไม่อยู่แล้วยังไม่เลิกกินอีก” ยุนโฮแหวลั่น เขานั่งมองไอ้รุ่นน้องร่วมสถาบันดวลเหล้ากันมาตั้งแต่สองทุ่มนี่จะตีหนึ่งอยู่แล้วพวกมันยังไม่หยุดกันอีก แถวยังเอะอะโวยวายเสียงดังลั่น นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นรุ่นน้องนะ ป่านนี้ไอ้สองตัวนี้โดนเขากระทืบตายไปนานแล้ว
“โหพี่ ผมแดกเยอะผมก็มีตังค์จ่าย น๊า พี่ไม่ต้องกลัวขาดทุนหรอก” จื่อเทาบอกกับรุ่นพี่
“กูไม่ได้ห่วงตังค์ กูห่วงพวกมึงมากกว่า พอแล้วเลิกๆๆ ไปนอนไป” ยุนโฮไล่ ก่อนจะเรียกให้เด็กมาเก็บโต๊ะ
“หา นอนเหรอ เออดีนอนๆ” คนหัวสีที่เงียบมานานเอ่ยขึ้นก่อนที่ร่างโปร่งจะจัดการนอนลงบนพื้นร้าน !!
“ไอ้พวกเหี้ย นี่พวกมึงจะมาสร้างปัญหาให้กูใช่ไหมเนี่ย” ยุนโฮสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะสั่งลูกน้องให้หิ้วปีกไอ้คนที่เมาไม่รู้เรื่องสองคน ไปบนชั้นสามของร้านที่เป็นห้องพัก ก็นะ เขาเปิดผับ นิ บางทีมันก็ต้องมีห้องบริการแขกบางคนที่อยากจะ xyz แต่ขี้เกียจจะไปไกล อะไรพวกนั้นอยู่แล้ว
“เฮ้ยยยยยย อ้ายหัวสี มึงเมาแล้วเหรอว่ะ” ร่างสูงเอ่ยถามคนที่นอนอยู่ข้างๆ
“คายมาวววว กูม้ายเคยมาวเว้ย”
“ดี งั้นมาดวลอีกรอบ หึ คราวนี้ มึงแพ้กูแน่” ร่างสูงบอกอย่างหมายมาด ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบเบียร์ออกมาหกกระป๋อง
“มึงดูนี่” บอกก่อนจะยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มรวดเดียวหมด
“หึ เด็กๆ” เซฮุนยกยิ้มก่อนจะทำตามบ้าง
“อื้อ แมร่ง ไอ้พี่ยุนโฮขี้เหนียวป่าวว่ะ ไม่เปิดแอร์หรือไง ทำไมมันร้อนแบบนี้ว่ะ” จื่อเทาที่กำลังจะยกเบียร์กระป๋องที่สามขึ้นบอกอย่างขัดใจ ร่างกายมันร้อนวูบวาบแปลกๆ แต่ที่มันแปลกกว่าคือ ตอนนี้เขารู้สึก ไม่ปกติ ใช่ไม่ปกติมากๆเลยล่ะ
“เหี้ยเอ้ย หรือว่าเบียร์ ไอ้พี่ยุนโฮแมร่ง ทำไรของมันว่ะ!!” ตะโกนลั่นก่อนจะโยนกระป๋องเบียร์ ออกไปอีกทาง
“อื้อ อะ อื้อ”
“ไอ้เหี้ย!!” จื่อเทาตะโกนลั่นเมือเห็นว่าเพื่อนร่วมห้องของเขาตอนนี้มันอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า แถมมันยัง “จัดการ” กับตัวเองต่อหน้าเขาอีกต่างหาก
“นะ นี่ มันอะไรกันว่ะ” จื่อเทาแทบอยากจะกระโดดลงหน้าต่างไปข้างล่างถ้าไม่ติดว่านี่ชั้นสาม คือ เข้าใจไหม ว่า เขาเป็นผู้ชาย ผู้ชายอายุ 20 มีสภาพร่างกายสมบรูณ์แข็งแรง แล้วที่สำคัญ มนุษย์ผู้ชายอย่างเขา อารมณ์มันขึ้นง่ายเข้าใจไหมสัด แล้วไอ้เหี้ยนี่ยังมาทำอะไรต่ออะไรให้เขาเห็นอีก จื่อเทาอยากตาย!!
“เฮ้ย อะไรของมึงอีกว่ะ” ตกใจจนไม่รู้ว่าจะตกใจยังไงแล้วเมื่อไอ้คนที่มันนอนอยู่ข้างๆ ขึ้นคร่อมเขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิด
“อื้อ ที่รักอย่าขัดขืนน่า” คนที่ดูเหมือนจะเมาสั่งก่อนที่จะซุกไซร้ซอกคอเขาทันที
“เฮ้ย มึงจะทำอะไรว่ะ”
จื่อเทาไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงต้องมาทำตัวเหมือน เคะ น้อยๆ หรือสาวใสวัย 16 แบบนี้ด้วยว่ะ
“ก็แสดงความรักไงครับ” คนเมาบอกเสียงอ้อแอ้ ก่อนจะกดจูบร้อนแรงลงมาทันที ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาในโพรงปากทำเอาจื่อเทาตาเบิกโพลง สติและการควบคุมตัวเองที่เคยมีเริ่มจะสั่นคลอน
กูจะไม่ทนแล้วนะโว้ย!! ตะโกนบอกอีกคนในใจก่อนจะพลิกคนเมาให้นอนราบลงบนเตียง
“อื้อ” คนที่อยู่เบื้องล่างประท้วงอย่างขัดใจ
“ใจเย็นๆ ยังไงวันนี้มึงได้เป็นเมียกูแน่ เพราะตอนนี้กูคุมตัวเองไม่อยู่แล้วเหมือนกัน” ร่างสูงแสยะยิ้ม ก่อนจะประกบจูบลงไปอย่างร้อนแรง มือหนาสัมผัสไปทั่วเรือนร่างเปล่าเปลือยของคนใต้ร่าง อย่างหลงใหล
จื่อเทากำลังคลั่ง!!
เขาไม่เคยคิดว่าไอ้หัวสี มันจะเซ็กซี่ ขนาดนี้ ผิวขาวที่เริ่มจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูเพราะแรงอารมณ์ ยิ่งทำให้จื่อเทา หูอื้อตาลาย ไหนจะเสียงครางทุ้มต่ำเหมือนจะขาดใจนั้นเอง บอกได้เลยว่า จื่อเทาจะไม่ทน!!
ร่างสูงขบเม้นไปทั่วลำคอระหงส์ก่อนจะดูดหนักๆเพื่อฝากร่องรอยเอาไว้อย่างชัดเจน ก่อนจะเลื่อนต่ำลงจัดการยอดอกที่เชิญชวนให้ลิ้มลองอย่างหลงใหล
“อะ อื้อ” เสียงครางจากอีกคนยิ่งทำให้สติที่มีอยู่น้อยนิดหายไปกับสายลม ต่อให้เอาช้างมาฉุด จื่อเทาก็คงไม่มีทางหยุดแน่นอน
“กูขอเลยแล้วกันนะ” ร่างสูงกระซิบ ก่อนจะยกขาเรียวขึ้นพาดบ่า แทรกตัวเข้าไปช้าๆ ถึงจะไม่มีสติเท่าไหร่แต่ก็รู้ว่านี่ครั้งแรก มันคงเจ็บน่าดูเหมือนกันเอาเป็นว่าเบาๆให้มันหน่อย
“อื้อ ไอ้เหี้ยแน่นชิบ” ร่างสูงสถบลั่น เมื่อดันเข้าไปแค่ส่วนหัวแต่อีกคนกลับรัดแน่นจนเขาแทบจะปลดปล่อย
“อื้อ เจ็บ เอาออกไปสิว่ะ” ร่างโปร่งประท้วง
“ใจเย็นสิ ให้หยุดตอนนี้มันไม่ได้แล้วนะเว้ย” ร่างสูงบอกแต่ก็รู้ว่าพูดไปอีกคนก็ไม่รับรู้อยู่ดี เลยจัดการเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการประกบจูบริมฝีปากบางนั่นพร้อมกับที่มือหนาบดขยี้ยอดอกของอีกฝ่ายไปด้วย
“อะ อ๊า อื้อ” เสียงครางแผ่วๆ ดังขึ้นเมื่อคนด้านบนกระแทกร่างกายอย่างไม่หยุดหย่อนจากเนิบนาบเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์
“อะ แมร่ง อื้อ”
“อะ อ๊า อื้อออออออ”
เสียงครางยังคงดังก้องอยู่นานกว่าที่ทุกอย่างจะสงบลง ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนข้างๆร่างโปร่งหลังจากที่ปลดปล่อยไปแล้ว ก่อนจะเหม่อมองเพดานห้องอย่างหนักใจ
ทำไปแล้ว มีอะไรกับคู่อริของตัวเองแถมเป็นผู้ชายด้วยเนี่ยนะ บ้าไปแล้วน่า ฮวาง จื่อ เทา
“โอ้ย ไม่คิดแมร่งแล้ว ใครใช้ให้มึงมายั่วกูก่อนว่ะ ดีเหมือนกัน ถือว่ากูแก้แค้นมึงไปด้วย”
จื่อเทาแสยะยิ้มก่อนจะสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป พร้อมกับเปลือกตาที่ค่อยๆปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่
.................................................TBC.....................................
อย่าลืมกลับไปเม้น ให้เราด้วยน๊า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น