วันพฤหัสบดีที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

SF TaoHun END



ร่างสูงเท้าแขนมองคนหลับก่อนจะยกยิ้มกว้าง ไม่เคยรู้เลยว่าการตื่นมาแล้วมีคนอีกคนนอนอยู่ข้างๆมันจะมีความสุขขนาดนี้ เมื่อก่อนเขาพยายามหาเหตุผลตั้งมากมาย เพื่อที่จะหาคำตอบว่า ทำไม เขาถึงเป็นห่วง อยากอยู่ใกล้ แล้วก็มีความสุขตลอดเวลาที่อยู่ใกล้เซฮุน แต่มันก็ไม่เคยใช่คำตอบที่แท้จริงเลย ทั้งที่พยายามขนาดนั้น แต่เหตุผลจริงๆ กลับอยู่แค่เอื้อม ที่เขาเป็นห่วง ที่เขาอยากอยู่ใกล้ ที่เขามีความสุข เพราะว่า เขา “รัก” เซฮุน

“อื้อ” ร่างโปร่งครางหือ ก่อนที่เปลือกตาสวยจะค่อยๆลืมขึ้นช้าๆ ผ้าห่มที่เคยปิดร่างกายตอนนี้ร่นไปจนเกือบถึงเอวขอด ทำเอาคนมองแทบกลั้นใจตาย

ยั่วเกินไปแล้วเมียกู



“ตื่นแล้วเหรอ จ๊ะ เมียจ๋า” ร่างสูงเอ่ยทัก

“ใครเมียมึง”

“ก็มึงไงครับที่รัก แหม ไม่ต้องมาทำเป็นลืมนะ เมื่อคืน กูกับมึง ไม่ได้เมา บอกเลยกูจำได้ด้วยซ้ำว่าเราทำท่าไหนกันบ้าง ” ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะได้ฝ่ามืองามๆของเมียรักพาดเข้าที่หน้าผาก

“ไอ้เหี้ย ทะลึ่งนะมึง”

“งอนเหรอ ง่ะ เค้าทำอะไรให้ตะเองไม่พอใจหรือเปล่า ก็ไม่นะ เมื่อคืนตะเอง ครางดังขนาดนั้น แปลว่าตะเองชอบ ชิมิๆ”

“ไอ้เหี้ยเทา อย่าพูดแบบนี้กูขนลุกสัด” เซฮุนแหวลั่น

“เออ แมร่ง กะจะโรแมนติกสักหน่อย เสียเลยกู” ร่างสูงบ่นอุบ

“หลบสิ กูจะไปอาบน้ำ แมร่งเหนียวตัวชิบหาย”

โห เมียกู แมนได้อีก แมนได้โล่ แมร่งจะแมนไปไหน อ่อนหวานหน่อยก็ได้มั้ง ผัวจะได้ชื่นใจ

“ยังๆ มึงยังไปไม่ได้ มึงต้องตกลงกับกูก่อน” ร่างสูงคว้าเอวขอดไว้แน่น

“ตกลงอะไร”

“ก็ตกลงเป็นแฟนกูไง”

“ทำไมกูต้องตกลงเป็นแฟนมึงด้วย”

“เพราะว่า กูรักมึง” ร่างสูงบอกเสียงเข้ม สีหน้าจริงจังที่เซฮุนไม่ค่อยได้เห็นมันชวนให้เขินแปลกๆ

“มึงรู้ได้ยังไง ว่ามึงรักกู มึงเอาอะไรมาวัด”

“ความพยายามไง เวลาที่กูอยู่กับมึง กูไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องทำตัวเข้มแข็ง ไม่ต้องเก๊กเป็นสุภาพบุรุษ อยู่กับมึงกูปัญญาอ่อนได้ แล้วที่สำคัญกูถ่อยใส่มึงได้โดยที่มึงไม่โกรธกู”

“ไอ้เหี้ย เนี่ยนะรัก ไอ้การที่มาทำถ่อยๆใส่กูเนี่ยนะ”

“กูไม่ใช่คนโรแมนติก ไม่ใช่ผู้ชายแสนดี แต่กูรักมึงนะ มึงเป็นคนเดียวที่กูอยากอยู่ใกล้ เป็นคนเดียวที่กูอยู่ด้วยแล้วสบายใจ มึงคือคนที่กูตามหามาตลอดมึงรู้ตัวไหม กูรักมึงเหี้ยๆเลยว่ะ ” ร่างสูงบอกก่อนจะสวมกอดอีกคนแน่น

“แล้วมึง ไม่คิดบ้างเหรอว่ามันแปลก กูกับมึงเป็นผู้ชายทั้งคู่นะ”

“ไม่หรอก หรือต่อให้ใครมองว่าแปลกมันก็เป็นเรื่องของเขา เราบังคับมันไม่ได้นิหว่าไอ้ความรักเนี่ย แล้วมึงล่ะ รักกูบ้างไหม”

“มึงถามกู ตอนที่นอนแก้ผ้าอยู่ด้วยกันเนี่ยนะ ไอ้เหี้ย กูก็ไม่เคยคิดหรอกว่าจะต้องมานอนให้ผู้ชายเหมือนกันกอดอยู่แบบนี้ แต่จะทำไงได้ว่ะ กูรักมึงไปแล้วนิ รักที่มึงเหี้ยๆ ถ่อยๆ แบบนี้แหล่ะ” ร่างโปร่งบอกด้วยสีหน้าจริงจัง



“คืออย่างนี้นะเมียจ๋า เมียจ๋าอย่าไปทำหน้าแบบนี้ที่ไหนนะ เพราะผัวจ๋า จิไม่ทน” จื่อเทาบอกก่อนจะซุกไซร้ซอกคอของคนในอ้อมกอดทันที

“ไอ้เหี้ยเทา ปล่อยนะโว้ยกูจะไปอาบน้ำ”

“ไม่ต้องอาบหรอกจ๊ะ ยังไงวันนี้ก็วันเสาร์ เอาไว้อาบวันจันทร์ทีเดียวเลย ดีกว่า ฮ่าๆๆ” ร่างสูงหัวเราะก่อนจะคร่อมอีกคนทันที ..



ความรักของพวกเขา เริ่มขึ้นจาก “ความผิดพลาด” แต่จบลงด้วยความเข้าใจ แล้วความรักของคุณล่ะ เริ่มขึ้นแบบไหนกัน…



………………….END……………………………….






ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น